Με πολύ μεγάλη έκπληξη και ευχαρίστηση διάβασα για την ιστορία με την πατάτα, και για το πώς οι άνθρωποι πουλάνε και αγοράζουν χωρίς την μεσολάβηση τρίτων. Και αναρωτιέμαι γιατί μας πήρε τόσο καιρό να το συνειδητοποιήσουμε. Όσοι περισσότεροι μεσολαβούν ανάμεσα στον παραγωγό/κατασκευαστή και στον καταναλωτή , τόσο ανεβαίνει και η τιμή, λογικό δεν είναι όλοι να θέλουν την αμοιβή τους;
Διαβάζω επίσης ότι ετοιμάζονται ανάλογες κινήσεις που θα έχουν να κάνουν με το λάδι, τα ακτινίδια κτλ... Παρακολουθώ με κομμένη την ανάσα, γιατί είμαι σίγουρος ότι κάποιοι την έχουν "στημένη" να καπελώσουν το όλο εγχείρημα. Επίσης με ελάχιστες εξαιρέσεις (βλέπε πελίτι για παράδειγμα) η ιστορία με τους κάθε είδους συνεταιρισμούς στην Ελλάδα χωλαίνει (γιατί η πουτάνα η μάσα και το προεδριλίκι είναι γλυκά για πολύ κόσμο). Θέλω να πιστεύω ότι με αφορμή τα όσα συμβαίνουν γύρω μας, τουλάχιστον αφομοιώσαμε "τα βασικά" και αυτήν τη φορά το βήμα αυτό, που ωφελεί παραγωγούς και καταναλωτές θα είναι πιο σίγουρο.
Με αφορμή, λοιπόν, την ιστορία με την πατάτα, έψαξα μήπως συμβαίνει κάτι ανάλογο και εδώ που βρίσκομαι, μια ιδέα, μια κίνηση, μια νοοτροπία στην τελική, που σέβεται παραγωγούς και καταναλωτές. Ήμουν σχεδόν σίγουρος πως κάτι θα έβρισκα, πιο πολύ επειδή έχω αντιληφθεί ότι εδώ ο κόσμος ΣΧΕΔΙΑΖΕΙ ΜΑΚΡΟΠΡΟΘΕΣΜΑ, με άλλα λόγια πριν πεινάσει, μαγειρεύει. Ακόμη και όταν η οικονομία πηγαίνει καλά, πάντα υπάρχουν πλάνα για το πώς θα εξοικονομηθούν χρήματα, "for a rainy day" όπως χαρακτηριστικά λένε.
Κατέληξα σε 2 ονόματα, 2 "κινήσεις"..."Fare for all" και "the wedge"...δεν θα κουράσω με λεπτομέρειες (τα λινκ για τους ιστότοπους στο τέλος της ανάρτησης), όταν θέλουμε τα πράγματα είναι απλά.
Στην πρώτη περίπτωση, αγοράζουν τρόφιμα (λαχανικά, φρούτα, ψωμί, κρέας, πουλερικά) από χονδρέμπορους σε χαμηλές τιμές και πουλάνε επίσης σε χαμηλές τιμές, μιλάμε για 40%-50% πιο φτηνά σε σχέση με τα καταστήματα τροφίμων. Το λέω με σιγουριά, γιατί το έχω δοκιμάσει. Ένα "πακέτο" που περιλαμβάνει 3-4 κιλά φρούτων (φρούτα εποχής πάντα) , 2-3 κιλά λαχανικών (εποχής) , 2 κιλά ψωμιού και 3-4 κιλά κρέατος/πουλερικών (κιμάς, γαλοπούλα, κοτόπουλο, χοιρινό) κοστίζει 20 δολλάρια, δηλαδή 15 ευρώ......Δεν έχει λάκο η φάβα. Το όλο σύστημα λειτουργεί με εθελοντές (συσκευασία, πώληση κτλ), κάθε φορά η πώληση διαρκεί 2 ώρες και είναι ανοιχτή σε όλον τον κόσμο.
Δεν πρόκειται φυσικά για κανένα θαύμα, αλλά σε κάθε περίπτωση αποτελεί μια μεγάλη ανάσα για ανθρώπους που τα βγάζουν δύσκολα πέρα, χώρια που η όλη διαδικασία λειτουργεί και ως αφορμή να "βρεθούν" μεταξύ τους οι άνθρωποι, γεγονός που αποκτά ακόμη μεγαλύτερη αξία αν αναλογιστεί κανείς ότι ΕΙΔΙΚΑ εδώ, η δικτύωση είναι το παν.
Στην δεύτερη περίπτωση μιλάμε για έναν κρίκο μιας αλυσίδας ντόπιων παραγωγών, που έστησαν τα δικά τους μαγαζιά και πουλάνε τα προϊόντα τους απευθείας χωρίς ενδιάμεσους. Μάλιστα ο καταναλωτής, με μια εφάπαξ συνδρομή 80 δολλαρίων γίνεται ένα είδος μετόχου, το οποίο δεν του εξασφαλίζει μετοχές ή κέρδη, αλλά πολύ χαμηλότερες τιμές σε όλα τα προϊόντα. Κάθε μαγαζί της αλυσίδας αυτής, έχει πολύ μεγάλη συμμετοχή στα δρώμενα της κοινότητας στην οποία δραστηριοποιήται, είτε προσλαμβάνοντας κόσμο από τον ντόπιο πληθυσμό είτε βοηθώντας στο να στηθούν διάφορες εκδηλώσεις κτλ...
Αυτή είναι η δική μου μικρή, αμερικάνικη εμπειρία. Και όση ώρα γράφω γι' αυτή, σκέφτομαι τα "δικά" μας. Μήπως ήρθε η ώρα να αναθεωρήσουμε κάποια πράγματα, σχετικά με το πώς και από πού αγοράζουμε τρόφιμα; Αν μη τι άλλο, ο Έλληνας έχει και έναν "μπάρμπα" ή μια "γιαγιά" που τον προμηθεύει με λάδι, αυγά, ψωμί...οτιδήποτε. Ο Έλληνας έχει τον μανάβη ΤΟΥ, τον κρεοπώλη ΤΟΥ, τον ψαρά ΤΟΥ. Ο Έλληνας ξέρει δηλαδή αν αυτό που τρώει είναι καλό και αν αξίζει τα λεφτά του. Κι αν ακόμη, με την ερήμωση της υπαίθρου, αυτοί οι "μπαρμπάδες" κοντέυουν να εκλείψουν, υπάρχουν ακόμη συνεταιρισμοί γυναικών για παράδειγμα, με τα δικά τους γλυκά, ζυμαρικά, τοπικές νοστιμιές, συνταγές...Μήπως ήρθε η ώρα να σταματήσουμε να τους αντιμετώπιζουμε ως γραφικούς; Μήπως ήρθε η ώρα και για τα μέλη τους να βγουν από την αφάνεια και να γίνουν πιο δραστήριοι, πιο "ορατοί", με καλύτερες τιμές;
Ό,τι και να γίνει, ό,τι και να μου λένε, ό,τι και αν διαδίδεται, ό,τι κι αν διοχετεύεται και καλά ως "πληροφορία", εγώ πιστεύω και θα εξακολουθώ να πιστεύω ακράδαντα στον Έλληνα. Φοβάμαι πολύ τον κακό εαυτό μας, αλλά πιστεύω και στην ικανότητά μας να βλέπουμε μπροστά, να έχουμε φαντασία.
Είμαι σίγουρος δηλαδή, ότι κάποιοι από αυτούς που αγόρασαν φτηνά την πατάτα για παράδειγμα θα στήσουν ένα σάιτ με συνταγές και πληροφορίες για αυτό το ευλογημένο φαγώσιμο. Είμαι σίγουρος ότι κάποιοι δάσκαλοι θα μιλήσουν στους μαθητές τους και θα τους εξηγήσουν πώς και γιατί η βραστή πατάτα της μάνας τους είναι 1000 φορές πιο νόστιμη και υγειϊνή από την πατάτα των μακ ντόναλντς. Είμαι σίγουρος ότι μερικά παιδιά, μικρά ή μεγάλα δεν έχει σημασία, θα τρέξουν στις γιαγιάδες τους να μάθουν και να καταγράψουν τις συνταγές τους. Πιστεύω πολύ σε εμάς. Γιατί αν το καλοεξετάσεις, λίγο μεράκι θέλει και λίγο θράσσος και οι προοπτικές είναι τεράστιες, Αρκεί να μην παρασυρθούμε, αρκεί να μαθαίνουμε από τα λάθη μας.
Στην εποχή των παχιών αγελάδων ήταν ο χρυσός που μας έφερνε πιο κοντά.Τώρα ας είναι η πατάτα. Στην τελική, όπου δεν ευημερούν οι αριθμοί, ας ευημερούν οι άνθρωποι ρε γαμώ...
Κρατάμε μυαλά και καρδιές ανοιχτά λέμε...
